Pages

Thursday, July 28, 2016

खरी वस्तुस्थिती

वीज आकाशातून कोसळणे
तसे आपले कालचे भांडणे
पण आजचे निराळेच वागणे !
आपल्याला परत एकत्र आणणे

नात्याला अनेक पदर
त्यातलाच भांडण एक पदर
परिस्थिती होते कधी कधी गदर
पण वस्तुस्थितीची ठेवावी कदर  

प्रत्येक पदर उलगडतच
नाते जपावे लागते
प्रत्येक गुंता सोडवतच  
नाते रोपावे लागते

उगीच मता मतातील मतांतर
नात्याची दोरी उसवतात
अन मग मना मनातले अंतर
सत्याच्या उरी खोटी प्रीती भासवतात   

विचारा विचारातील तर्क वितर्क
सत्याला असत्य होऊन छळतो 
सत्य आणि भास ह्यातला फरक
वस्तुस्थितीने स्वच्छ कळतो

आपली वस्तुस्थिती म्हणजेच
आपले लग्नाचे नाते पवित्र
कितीही आले आपल्या आयुष्यात पेच
आपल्याला आणेल हेच नाते एकत्र

Wednesday, July 27, 2016

परिस्थिती



आयुष्य असे सुलटे होतेय असे वाटते
तोवर काहीतरी उलटे घडते
पुढे जायची वाटच खुंटते
चांगल्या विचारांची वीण सडते

कुणाला माहित रोज आपल्यासमोर काय वाढलेय
एक संपेल प्रश्न तर दुसरा उभा असेल?
आपली काहीच चूक नसताना हे असे घडतेय
काहीच कळत नाही पण अशा परिस्थितीची सवय वसेल

लांडगा आला रे आला असे होऊन जाईल
न तूप न तेल; हाथी फक्त धुपाटणे राहील
परिस्थितीची जाणीव आपण कशी ठेवत नाही
इतकी का परिस्थितीने मनाची स्थिती वाईट होई ?

एक तर परिस्थिती बदलण्याची वाट पहाणे
नाही तर.. आपणच बदलून जाणे
आहे त्या परिस्थितीला कवेत घेणे
नात्याच्या बंधनांना विरू हवेत देणे

खूप कंटाळा आलाय घडणाऱ्या गोष्टींचा
खूप कंटाळा आलाय अविश्वासाच्या सृष्टीचा
खूप कंटाळा आलाय सर्व घटनांचा
घ्यावा थोडा विसावा ह्या नात्याचा........

Thursday, June 23, 2016

तू, मी आणि 'काही दिवस'

तू आणि मी आपापल्या जागेवर बरोबर
योगायोगच इतके कि वाटते सर्व खरोखर
तू त्यावेळा पाहिलेल्या ज्या मी इतरांसाठी पाळलेल्या
असे वाटून झालेल्या वादाने प्रतिमा डागाळलेल्या …. 
नात्याला बंधन नाही न कायद्याचे न वायद्याचे
अन आपल्याला हे नाते नाही ठेवायचे फक्त सौद्याचे
भेगाळलेल्या मनाला शरीराचे शिंपण काही दिवस पुरेल हि 
पण विश्वासाचा ओलावा टिकून मनाची माती कायमची ओलेल हि ?
प्रश्न आहे खूप मोठा आ वासून उभा राहिलेला...
खुपदा आपल्या बोलण्यात बऱ्याचदा गायलेला
शेवटी ठरला एक अपरिहार्य निर्णय....
“काही दिवस” थांबू...क्षण झाला हा निर्दय
ह्या निर्णयाला न काळ न वेळ
मनाच्या घालमेलीचा अस्वस्थ खेळ
“दिसायला” तू शांत अन मी हि शांत
पण मन ढवळून होतेय प्रशांत
वाट पाहतोय तुझे हे “काही दिवस” कधी संपतील
“नाही जमत तुमच्याशिवाय” म्हणत तुझे ओठ माझ्या मिठीत कंपतील ! 

Friday, April 22, 2016

कविता माझी माय

कविता माझी जीव कि प्राण आहे 
उदासपणावर उपाय हा रामबाण आहे

कवितेशी बोलले कि मन कोवळे होते 
दिलेच असतील कुणी व्रण तर मन हळवे होते 

तिला माहित असते मनावर घाव बसला कि हा येणार
ती माझी वाट पाहत वहीतच असते ताणावर गाव रुसला कि हा येणार

इतरांसारखी अपेक्षा न ठेवता ती मला कुशीत घेते
ज्यांनी माझी उपेक्षा केली त्या सांडवलेल्या नेत्रांना पुशीत राहते

तिला नाही लागत समजून सांगायला 
ती आहे मजबरोबर जेव्हा लागलो रांगायला

ती मला पाहून समजते मला काय हवे आहे
तिला माझ्या मनातले उमजते तिला काय नवे आहे?

असू दे मला तुझी साथ मला असे सोडू नको
नको ग उगी माझी वाताहात घेतला वसा सोडू नको

तुला आहे माझ्या मायची ची जागा
उगीचच येत नाही तुझ्या कडे हा अभागा  


Thursday, April 21, 2016

पहिला पाऊस

                                                    
पहिला पाऊस ...

खूप हलकासा पण अल्ल्हाददायक...

मनातली...शरिरातली...नात्यातली...गरमी कमी करणारा

हातावर पडलेले चारच थेंब...पावसाच्या...ओलाव्याचे...गारव्याचे... 

बळीराजाला आशा देणारा ... काळजी करू नकोस...मी येईन परत ...

सुकी ओंजळ ओली करायला अन पिकांची ओंजळ शिगोशिग वाहायला....

                          

Friday, February 13, 2015

प्रेम

काळजी.....
 
 आदर.....
 
  भावनांची कदर.....
 
   स्तुती खरोखर.....
                   
    चुका प्रेमाने सादर.....
 
     भूक मनाची अधीर.....
 
      मग ओढला जातो पदर.....
 
       उष्ण रक्ताचा प्रवाह शरीरभर.....
 
        नसा दोघांच्या एका ह्रदयाशी कदर.....
 
    मनाच्या मिलनाला तनाचा आधार.....
 
     असेच राहू दे आपले प्रेम आयुष्यभर.....
 

Thursday, February 12, 2015

सहवास

प्रेमळ सहवास .....
नाही हा आभास

ह्या प्रेमात आहे काही खास
हो! आठवले ..ह्यात आहे आपला प्रत्येक श्वास

नाही कशाचाच हव्यास
प्रणयाची आपल्यासमोर रास

किती लिहू? अनुभूती अन् प्रचितीचा प्रवास
कागदावर उतरवणे अशक्य प्रयास

म्हणून लिहिणे करतो बास
आपल्या प्रेमाच्या कोंदणात आसपास

Friday, May 30, 2014

निष्कर्ष

करंगळीच्या दुखण्याला मी केलेला स्पर्श
मला कोण एक देऊन गेला हर्ष!
वाटले नाही ....पटले नाही...नाही नुसता तर्क
माझ्या मनाने काढलेला निष्कर्ष
आपल्या भेटण्याला झालीत कित्येक वर्ष!

सुखाची हार....

डोळे बंद केले कि ........
तू समोर दिसतेस....
काहीच कारण नसते...
तू खळखळून हसतेस.....

कसे जमते तुला?
दुखाच्या डोहात सुखाचे फवारे उडवायला?
कि हा सगळा फार्स! मला दाखवायला........
बघ मी किती सुखी आहे....

सुखी झाले म्हणून सुखी होण्यात  
काही बळ फार नसते....
तुझ्या हसण्यातल्या कारुण्यात 
मला कुठे तरी सुखाची हार दिसते....

प्रेमाची घट्ट वीण .........

हात हातात घेतला तेव्हाचा तुझा श्वास  
थांबलेला मला जाणवत होता
आपल्याला एकमेकांचा सहवास
लाभलेला मनाला मानवत होता

हळूच फिरलेला माझा केसातून हात
तुला माहित हि नव्हता...........
हळूच र्हदयाच्या कोंदणात घातलेला हात
तुला माहित हि नव्हता ..........

बोलतानाची चोरून माझ्यावर पडलेली नजर
बरेच काही करत होती
चकुन घडलेली नजरानजर
मनात प्रेमाचा गजर करत होती 

तुझ्या नकळत तुला मी पाहत होतो
तुझा उजळलेला चेहरा मला तेजस्वी वाटला
परत परत तुझ्या प्रेमात वाहत होतो
वाटले होते आपल्या प्रेमाचा झरा मागेच आटला

हात ठेवलेला हातावर
तसाच राहावा सारखे वाटत होते
जाताना सोडलेला तुझा पदर
मनाला खूप पोरके वाटत होते

इतकी का आपल्या प्रेमाची घट्ट वीण होती
जी वर्षानुवर्षाच्या विरहाने सशक्त घडून गेली
इतकी का आपल्या विरहाची भिंत क्षीण होती
जी कित्येक वर्षाच्या भेटीनंतर पडून गेली

अशावेळी वाटते आपण परत एकत्र यावे
प्रेमाच्या धुंदीत वाहून जावे
असेच हे कायम सत्र जावे
कायमचे एकमेकांचे राहून जावे 
-----------------------------------------------आदिवीज ---

माझा भूतकाळ........

माझा भूतकाळ आ वासून माझ्या समोर आला
जीव आनंदला इथ पासून तिथ पावसातला मोर झाला

पण.........
मी भेटतोय तू बोलावलेस म्हणून.....
मी काही क्षणासाठी आहे तुझ्या सोबत....
परत मला भेटायचे नाही.... बोलायचे नाही....
आपण होतो कधी एकमेकांचे ते विसरायचे...
सरलेल्या आठवणीना गोल घालायचे....
केलेल्या प्रेमाला खोल विहिरीत बुडवायचे....

मी मनात म्हणालो...इतकेच सांगायचे तर आलासच कशाला?

तो बोलला....
तुला सांगायच्या होत्या .....तू नसतानाच्या सरलेल्या रात्री....
सांगायचा होता तुला ........टाहो फोडून देवाला घातलेला धावा.....
विचारायचे होते देवाला......तोडायचेच होते नाते तर कशाला जोडलेस...
ठेवायच्या होत्या समोर....जागून काढलेल्या रात्री ......
उलगडायचे होते तुझ्यासमोर.....तेव्हाचे भरकटलेले मन......
काय सांगू तुला..... सावरायला खूप वेळ लागला....
विचारात वाहून गेलेला..... तो भरभरून बोलत होता.......
मी ऐकत होतो त्याला मनापासून ....बघत होतो त्याला मन भरून...
माहित नव्हते परत कधी तो भेटेल...कि भेटणारच नाही.....

तो १५ मिनिटांसाठी आला.....१ तास थांबला
चार वेळा उठला....जाण्यासाठी .....
मी म्हणालो म्हणून थांबला!
कि त्याचा पाय पण निघत नव्हता?

अडखळत पाय ओढत तो माझ्या बरोबर उठला
चाललो सात पावले बरोबर....सप्तपदी म्हणावी का त्याला...शेवटची?

-----------------------------------------------आदिवीज ---

Friday, March 21, 2014

........खुळी........


नववारी खणाची चोळी तू .....

गोड गोड ऊसाची मोळी तू....

गुळाच्या पुरणाची पोळी तू....

लेमनची आंबट गोड गोळी तू....

गंगेच्या प्रवाहातील सोवळी तू....

गुलाबाची कळी कोवळी तू....

गालावर खुदकणारी खळी तू ......

वाईट विचारांना अग्नी देणारी होळी तू...

जुन्या आठवणीतील मटणाची नळी तू....

माझ्यासारखीच जगावेगळी खुळी तू....


......आदिवीज 

Monday, February 24, 2014

पुन्हा पाऊस....



पाऊस.….
तुझ्या मनातून ओसंडताना पाहिलेला……

पाऊस.….
तुझ्या नयनातून सांडताना पाहिलेला……


पाऊस.….
तुझ्या गालावरून ओथंबताना पाहिलेला.…

पाऊस.….
तुझ्या ओल्या अंगाला झोंबताना पाहिलेला …….

पाऊस.….
तुझ्या भिजल्या पदरातून पीळताना पाहिलेला.……

पाऊस.….
तुझ्या केसातून थेंबाना माळताना पाहिलेला.……


पाऊस.….
तुझ्या चिंब अंगावर लाजताना पाहिलेला.….


पाऊस.….                                                                                          या आवी'ट गोड आठवणीत मी मला भिजताना पाहिलेला …. 





आदिविज.……  












 


पाऊस …....

 
पाऊस …
शंकराच्या  पिंडीवर
थेंब थेंब होऊन पडताना पाहिलेला…. 
 
पाऊस …
तुका ज्ञानाच्या दिंडीवर 
वारकऱ्यांच्या श्रद्धेत वाहताना पाहिलेला…   

पाऊस …
बाजीप्रभूंच्या पराक्रमी रक्ताला पावनखिंडीवर
सांडताना पाहिलेला ….

पाऊस …
खट्याळ कान्हाच्या नाठाळ करामतीना दहीहंडीवर 
खेळताना पाहिलेला ….

पाऊस …
गांधीच्या सत्याच्या आग्रहाला दांडीवर
मीठ चाखताना पाहिलेला ….

पाऊस …
कर्णाच्या संयमाची परीक्षा मांडीवर
जळूने रक्त पिताना पाहिलेला ….

पाऊस …
शेतकऱ्यांच्या मुंडीवर 
कर्जाच्या फासाला लटकताना पाहिलेला …… 

पाऊस … 
नराधमांच्या झुंडीवर
अबलेवरचा अत्याचार  सोसताना पाहिलेला ….

पाऊस …
ऊसाच्या कांडीवर
शेतकऱ्यांच्या स्वप्नांना  साखर सम्राटांनी भंगताना पहिलेला …।

पाऊस …
माझ्या मनाला ह्या यातना खंडीभर  
झोंबताना पाहिलेला ….



आदिवीज ……।











Monday, May 13, 2013

प्रणयराधिनी

पौर्णिमेच्या चंद्राचा मुखावर प्रकाश
तिच्या प्रेमाचे माझ्याभोवती पाश

तिचे केस उरोजावर विराजमान
मीच फक्त त्या सौंदर्याचा यजमान

निळ्याशार वस्त्रातली नीलपरी
जांभूळ पिकले नखांवरी

पापण्यांचा पदर झुकलेला खाली
गालावर पसरलेली लाजेची लाली

गुलपाकळ्या विलसलेल्या ओठांवरी
काळाभोर मस्कारा नेत्रांच्या काठावरी

स्पर्शाच्या जादूने चेहरा गोरा मोरा
माझ्या चंद्राच्या न डागाचा मलाच तोरा

चेहरा लाल लाजून चूर
झाकला चेहरा मिलनास पूर

प्रणयास आतूर ती प्रणयराधिनी
मनवण्यास कातर मी मनोमनी   

अशा सांजवेळी भेट अशी झाली
मनाची तनाशी कशी थेट झाली 


Saturday, April 6, 2013

स्पर्श हातांचा............

तुझ्या हातातला माझा आश्वासक हात
तुला विश्वास सबळ देऊन गेला
तुझ्या मुखावरून फिरलेला माझा हात
तुला आणखीनच जवळ घेऊन गेला

तुझ्या केसातून माझा फिरलेला हात
तुझ्या मनाला मोहरून गेला
तुला बाहुपाशात ओढलेला माझा हात
तुझ्या तनाला शहारून गेला

माझ्या केसातून तूझा फिरलेला प्रेमळ हात
माझ्या प्रेमात पतित पावन होऊन गेला
तुझ्या सिंहकटी कंबरेवर ठेवलेला माझा हात
प्रेमाने भिजलेला श्रावण होऊन गेला

माझ्या मुखावरून तूझा फिरलेला हात
माझ्या मनाभोवती फेर धरून गेला
माझ्या बाहुपाशात तुझा विसावलेला हात
तुझ्या विश्वासाची पावती हेर देऊन गेला

एकमेकांच्या हाताच्या स्पर्शांनी
आपली जवळ येण्याची मनमोकळी वाट झाली
आपल्या जीवनात कित्येक वर्षांनी
परमोच्च सुखाच्या सुरुवातीची सोनसळी पहाट झाली 

सौंदर्याची राणी

गाल गोबरे
शहाळ्याचे खोबरे

जीवनी जीवघेणी
ओळख देखणी

नेत्र काळेशार
मन वेडे ठार

नाक सरळ
मना भुरळ 

ओठ चंद्रकोर
वेड पोर

केस काळेभोर
जीवाला घोर

कपाळ रेखीव
टाके आखीव

उरोजाचा उभार
नेत्र आरपार 

काया मदनी  
सौंदर्याची राणी

Monday, April 1, 2013

परी

तू .......................

हवी हवीशी वाटणारी वार् याची झुळूक
पहिल्याच पावसाची पहिलीच चळक

पहिल्या पावसानंतरचा मृद् गंध
दिवाळीच्या अभ्यंगानंतरचा सुवास मंद
 
पहाटे पडलेला प्राजक्ताचा सडा
भर उनातला पाण्याचा तृप्त घडा

समिश्र भावनांनी गात्रात होणारी खलबली
पायांना संथ पाण्यात होणारी गुदगुली

केसाच्या बटेतून ओठांवर स्थिरावलेला पावसाचा थेंब
न बोलताच होणारी ओठांची बडबड पावसात चिंब

नवजात बालकावर पडलेले सोनेरी किरण
वाळलेल्या जखमेचे मनात राहिलेले रक्तेरी व्रण
 
घामेजलेल्या उनातली वटवृक्षाची सावली
लक्ष्मीच्या रुपाने रस्त्यात मिळालेली पावली

मनाच्या कोन्यात कायमचा वास केलेली जशी नवी नवरी 
माझ्या नवसाला पावलेली आणि मनाला घावलेली परी