Pages

Thursday, June 9, 2011

BREAKING THE ICE

Breaking the Ice
What a sentence!
It’s so nice
It takes out sense from Nonsense

Relation is not for Broken
Breaking the ice is a token
Who’s the first?
Is the question worst

Life is to live with what we had
It’s neither good nor bad
It’s all about who will first break the Ice
The decision is to take with the wise

Relation rises with the” understanding”
Or is it “compromise” outstanding?
Whatever it may be
It’s all about “to be” or “not to be”

Wherever you go
Relation is the same
It’s not worth to say “no”
It’s all about sake name

Life is all about to look back
What you did in past
It will put you in a bomb’s sack
For whole life into the blast!



Why to waste life?
For the “penny” price?
Life is priceless
Life is not the race

I Love You!
What a sense of humor
I sometimes thinking is it really you?
May be it is a rumor?

Always break the ice
Always be happy
Life has no “price”
Without a hubby

Take my word as “Shivaji’s sword”
Or feel my experience
It’s not about getting bored
You will “feel” the difference

So what to say
Be happy baby
Wanna wish always happy ray?
Make “breaking the ice” is a hobby

Sunday, June 5, 2011

भावनांना वाट


भावनांना वाट
विचारांना पहाट

 आसवणारया आसवांना वाहण्यासाठी वाट

रागावणारया रागाचे हास्य मुखात

 अंधाऱ्या वाटेला उजळणारी वात

उसळत्या लाटाना किनाऱ्याचा प्रांत

 ओल्या अनुभवाना आल्या अनुभवांची साथ

भीतीच्या भावनांना रात्रीचे भूत

प्रीतीच्या प्रवासाला साथीचा हात

साठीच्या बुद्धीनाठीला काठीचा आठ

 यौवनाच्या उंबरठ्याला ओलांडण्याचा ऊत
माझ्या भावनांना कवितेची प्रीत

प्रेम

बालपणीचे प्रेम? मैत्रीची फुलवात
यौवनातले प्रेम? जवानी अव्याहत
चोरटे प्रेम? जुळले सुत
रातीच्या रतीचे प्रेम? स्वतःचाच घात
चीतेवरच्या सतीचे प्रेम? समाजाची रीत
नवरा बायकोचे प्रेम? रोजचा डाळभात
विधवेचे नवरयावरचे प्रेम? विझलेली प्रेमवात
म्हातारपणातले प्रेम? टाकली कात
अखंड प्रेम? सरिता वहात
लग्नेतर प्रेम? झाकली मुठ सव्वा लाख

पहाट


पहाटेच्या स्वच्छ मनात सगळे कसे निर्मळ वाटते
पहाटेच्या सुर्याचे तेव्हाच तांबडे फुटते

वातावरणातली निर्मळता मनातही कोंदण करते
मन हि मग या निर्मळतेची ओंजळ भरते

पक्ष्यांच्या किलकिलाटाने वातावरणात सुंदर नाद भरतो
त्या आवाजाने मनातल्या किल्मिशांचा सुंदर संवाद उरतो

रामप्रहरीचे कोवळे ऊन बाळाला स्पर्शून जाते
त्याच्या मुखातली अनामिक धून मनाला हर्षून जाते

अशा पहाटेचा अनुभव अलीकडे खूप कमी येतो
पुढच्या आयुष्याच्या प्रसन्नतेसाठी हाच तो काय आता कामी येतो

Wednesday, May 25, 2011

कळत नकळत केलेले प्रेम

न कळत त्याचे मन कुणावर तरी बसते
हाती होते नव्हते ते सगळे रुसते
त्याला ती च फक्त कारण नसते
त्याच्या करणीची कट्यार त्याच्याच काळजात घूसते

क्षणासाठी कुठेतरी मन गुंतून राहते
मनाची जखम चुकून कधी कधी वाहते
मनाला कधी कधी कुणाचे काहीतरी भावते
आणि मनाला वाटते इथेच प्रेम घावते

ते क्षणीक खरेच असते
पण आयुष्य ह्या प्रेमावर बरेच फसते
आयुष्याच्या या प्रावर्तात कुठले प्रारब्ध वसते?
सगळे आयुष्याचे गणितच या प्रेमात स्तब्ध बसते

यातली मज्जा जन्माची होते सजा
आता कितीही करा खरेपणाच्या खऱ्या गर्जा
संशयाचा आसुर हाच राजा
आणि भांडण तंटा हीच त्यांची राहते प्रजा

आता रोजचेच संशय आणि रोजचेच भडके
घरात आले कि दोघांचे हि तोंड रडके
घरी जाताना मन धडके
घरात प्रेमाचे, आपुलकीचे आणि माणुसकीचे कडके

आयुष्याची हि न भरणारी जखमंच रौद्र
याला आता वेळ हेच खरे औषध
ह्याचा ज्यांना अनुभव त्यांनी त्यांचा घ्यावा शोध
हा मांडला तुमच्या समोर त्याच्या संसाराचा उदासबोध

क्षणासाठी जन्माचे वाईट घडवायचे?
मरणासाठी आधीच सरपण अंगावर चढवायचे?
कशाला आपल्या मनाला सारखे रडवायचे?
क्षणिक प्रेमाचे खोटे सोने मनावर मढवयाचे?

ह्याचा ज्याने त्याने विचार करा
मरण्याआधी मरणाची वाट का धरा?
लग्नाच्या वेळच्या आणाभाका मनात ठरा
असे काही करण्याआधी सप्तपदीची याद करा

मैत्री

मला आधी वाटायचे आपल्या नात्यात
कुठे तरी स्वार्थ दडला आहे
एकमेकांच्या एकटेपणात
मैत्रीचा बांध सर्वार्थ घडला आहे

हळूहळू कळत गेले
हि नाही फक्त एकटेपणाची हूल
मन केव्हापासूनच पेटवत आले
मैत्रीची घट्ट चूल

मैत्रीचे कसे असते बघ
त्याला कोणत्याही नात्याचे नसते जग
फक्त त्याला निखळ प्रेमाचा ओघ
त्याला त्या प्रेमाचाही नसतो रोग (?)

मैत्रीला जितके जपावे
तितकी ती मोहरते
मैत्रीला जितके उलगडावे
तितकी ती बहरते

मैत्रीला कोणताही
अंध बंध नसतो
मैत्रीचा कोणताही
धागा एकसंधच असतो

मैत्रीच्या बाबतीत किती लिहावे
तेवढे थोडेच आहे
मैत्रीत कोणते कोणते नाते पहावे
हे हि एक कोडेच आहे

बघ माझ्या हातून काव्याच्या
ओळीच ओळी घडत आहेत
इतक्या एका पाठून एक वेच्या
गारासारख्या टप टप पडत आहेत

आता थांबावे म्हणतो
नाहीतर मला थांबता येणार नाही
मैत्रीची गाथा किती वेळ गुणगुणतो
मला सांगता येणार नाही

परत आठवण

आज २४ म्हणून उद्याची वाट पाहत
मनाची गात्रे तुझ्या वाटेवर ओतली आहेत
असे कसे मन अडकले घाटात?
मनाची सूत्रे चिखलरानात रुतली आहेत

तुझ्या आठवणींचे दार भव्य
माझ्या कामाच्या वेळी हि उघडते
तुला माहितेय फुलराणीचे काव्य?
ते कसे मनाच्या कानात कधीही बडबडते!

कधी हूरहूर
तर कधी ओढ
माझ्या मनात तुझेच काहूर
हि ओढीची भावनाच किती गं गोड?

ओढ म्हण किवा हूरहूर म्हण
कि आणखी काय माहित नाही
तुझ्या वाटेवर माझ्या मनाचे प्राण
हि सणकी मनाची; माझ्या रहित नाही

स्वच्छ शब्दात सर्व
कधी कधी सांगता येत नाही
मला कितीही असला मोकळ्या मनाचा गर्व
माझ्या मनाला हे वाण मांगता येत नाही

काय कुठे कसा कोणता करायचा विचार
हाच विचार कधी कधी मन सोडून देते
मनावर तुझ्या आठवणींचाच विहार
मग असले  बंधन मन तोडून देते

आता आणखी काय आणि किती लिहू?
इतके बोलून मन झाले निशब्द
आठवण, ओढ, हुरहूर शब्द झाले हे बहू
पण मनावर त्यांच्याच अर्थांचे आकाश निरभ्र

राहू दे जसे आहे तसे मला
माझा जीव तुझ्या ओढीत रमला
हि तर तुझ्या आठवणींचीच कला (कि अवकळा?)
थोड्या वेळेसाठी का असेना हा जीव मनासारखा जगला

आठवण

तुला त्रास द्यायचा नाही हा मनात सूर
म्हणून मेल करायचे टाळले होते
तेव्हा आठवण आणि हि हुरहूर (miss)
या मधले अंतर कळले होते
        
माझ्याच बनवलेल्या व्याख्यांनी
मला आठवून दिले
तुझ्या आठवणींच्या पंखांनी
मला हुरहूर लावून तुला दूर पाठवून दिले

आज हि कवीता लिहिताना
यमक जुळवण्याचा छंद मला जडत नाही
पण तुझ्या आठवणीना कुरवाळण्याची
सवय काही मला सोडत नाही

ह्याला कुरवाळणे म्हण
किंवा हळुवार उलगडणे म्हण
आपल्या आठवणींत माझे मन
पसरत बसले आहे आठवणींचे कणन्कण

मनाची पण मज्जाच आहे
ते कधीच कशाचे भान नाही ठेवत
त्याचे आपले चालूच आहे
आठवणींची ज्योत अखंड ठेवणं तेवत

योगायोग बघ माझ्या मनात
हुरहूर लागावी
अन् त्याच वेळेस तुझ्या मनात
माझी आठवण जागावी?
 
ह्या मागे आपले काही जुने
लागे बांधे नक्कीच असावे
म्हणून या आठवणीत उणे
असे काहीच नसावे

हा आठवणींचा पाऊस
कधीपर्यंत पडत राहील?
तुझ्या परत येण्याची मिळेपर्यंत फूस
 हे असेच घडत राहील

Monday, April 25, 2011

तुम्ही बदलू शकता (भ्रष्टाचार: नकार आणि प्रतिकार या लेखाला प्रतिसाद)

शिवराज गोर्ले यांना,
सस्नेह नमस्कार !

आपल्या (म्हणजे खरेच आमच्या तुमच्या) सकाळ सप्तरंग मधल्या तुम्ही बदलू शकता या लेख मालेतील २४ एप्रिल चा
भ्रष्टाचार: नकार आणि प्रतिकार हा लेख वाचला आणि भ्रष्टाचाराविरुद्ध छोटासा जो प्रतीकार करतोय त्याबाबतीत इथे प्रतिसाद द्यायचे धाडस करावेसे वाटले.

मी लग्न झाल्या पासून बऱ्याचदा तुळशीबागेत जात आलोय (का हे न विचारणेच बरे! J).
तर हि गोष्ट तिथल्याच महात्मा फुले मडई जवळच्या नवीन वाहनतळाची. इथे मी २००७ पासून (तुळशीबागेत गेल्यानंतर) कार पार्किंग करत आलोय.
पहिल्यापासूनच मी तासाला ५ रुपये याच दराने पार्किंग करत आलोय. पण मला अलीकडच्या काळात पार्किंगच्या दरामध्ये फरक जाणवत होता.
२-३ महिन्या आधी इथे पहिल्या तासाला १० रुपये आणि नंतरच्या प्रत्येक तासाला ५ रुपये असा दर लावला.
मी कुतूहल म्हणून पार्किंग ची चिट्ठी पाहिली (तशी मला receipt पाह्ण्याची सवयच आहे). तर त्यामध्ये काहीही बदल नव्हता.
दर तासाला ५ रुपये असेच लिहिले होते. मी प्रेमाने म्हणालो "साहेब इथे तर ५ रुपये लिहिले आहे". त्यांचे साधे उत्तर आता दर बदलले आहेत.
मी हि म्हणालो "मग तशी receipt द्या". ते "नाही" म्हणाले. मग मी पण पैसे देणार नाही म्हणालो. जेवढे receipt प्रमाणे झाले तेवढे देऊन निघून आलो.
तिथले पार्किंगची व्यवस्था पाहणारे लोक विचित्र नजरेने बघत होते (कार ने फिरतो आणि ५ रुपयाकडे बघतो अशा अविर्भावात बघत होते!).
पुढे आणि हे हि ऐकवले कि परत इथे पार्किंग करायला येऊ नका. प्रत्येक वेळी भांडून मला हि कंटाळा यायचा.
त्यामुळे कधी कधी नाईलाजास्तवाने मी हि ते म्हणतात तेवढे पैसे द्यायचो (मनाला पटत नसले तरीही कशाला वाद म्हणून!).

आता इथे हे सगळे लिहिण्याची गरज भासली कारण त्यांनी आता तर याच्या पुढचा कहर केला आहे.
मागच्याच शानिवारी मी कार पार्किंग साठी गेलो होतो, तेव्हा तासाला १० रुपये प्रमाणे पैसे मागितले. आणि receipt मात्र अजूनही तीच.
परत तेच घडले आणि परत तेच ऐकावे लागले. मला यात वाईट मागणारयाचे वाटले नाही. तर माझ्या पुढे किवा मागे जे कोणी कार वाले होते
त्यांनी विचार न करता किवा अर्धा मिनिटांची तसदी घेऊन ती receipt न वाचताच पैसे दिले त्या आमच्या सारख्या सुशिक्षित जमातीचे वाटले.
इतका का आम्हाला पैशाचा
माज आला आहे? जर इतकेच पैसे जास्त झाले असतील तर ते कुणा गरिबाला दान करावेत
 (खरे तर हे दान नाहीच विनियोग म्हणायला हवा).

साधे गणित करून पहिले. एका मजल्यावर ३०-४० गाड्या पार्क होतात. असे ५ मजले. म्हणजे २०० कार आणि अंदाजे १२ तास पार्किंग ची वेळ.
जर असेच चालू राहिले तर दिवसाला अंदाजे १२००० रुपयांचा घपला. म्हणजे महिन्याला ३.५ लाख आणि वर्षाला ४०लाख!
तो हि फक्त आमच्या सारख्यांच्या उदासीनतेमुळे? (इथे थेंबे थेंबे तळे साचे अशी साधी गोष्ट आहे, उदाहरण म्हणून सांगतो, एका माणसाला १ रुपया म्हणजे काहीच वाटत नाही, पण जर भारतातल्या सगळ्या जनतेने असाच एक रुपया दिला तर १ अब्ज आणि २० कोटी रुपये होतील!)

वरच्या प्रकारची महानगरपालीकेला माहिती हि नसेल कदाचित. किवा असेल हि आणि याला एखाद्या राजकीय नेत्याचा वरदहस्त हि असेल.
मला माहित नाही आणि माहित करून पण घ्यायचे नाही. जर आपणच याला विरोध केला (जसे या लेखात नमूद केले आहे तसे) तर मला कुणाकडे जाऊन चौकशी कशाला करायची गरज पडेल? मीच या गोष्टीला खतपाणी घातले नाही तर मग पुढच्या गोष्टींची गरजच पडणार नाही ना?

इथे हा प्रतीसाद त्या वाहनतळाच्या भ्रष्टाचाराला वाचा फोडण्यासाठी म्हणून केला नाही (म्हणूनच त्या वाहनतळाचे नाव हि लिहिले नाही) तर माझ्या सारख्या तिथे पार्किंग करणाऱ्या लोकांचे थोडेसे डोळे उघडावेत यासाठी केला (डोळे किलकिले करून पहिले तरी चालेल!).

जर तुम्ही बदलू शकता या सारख्या सदरातून मनापासून (खरे तर पोट तिडकीने) स्वतःला जिथे आणि जेवढे शक्य आहे तिथे बदला म्हणून सांगितले जाते तर या साध्या साध्या गोष्टीतून आपण बदलू शकत नाही का? असा आपण स्वतः स्वतःला प्रश्न विचारला तर किती बरे होईल?

हा प्रतीसाद वाचून एखादा जरी जागा झाला तरी माझ्या ह्या प्रतिसादाचे सार्थक झाले असे मला वाटेल.

या लेखमालेबाबतीत बोलायचे तर या लेखमालेचे कौतूक करावे तेवढे थोडेच आहे. तुमच्या या लेखमालेने सर्वसामान्य माणूस जागा होतोय
हि एक प्रकारची हळूहळू का होईना घडणारी चळवळच म्हणावी लागेल. थेंबे थेंबे तळे साचे या उक्ती नुसार ह्या लेखमालेने सगळा माणूसच
जागा व्हावा आणि ह्या चळवळीचे रुपांतर क्रांतीत व्हावे हि सदिच्छा (तुम्हाला नव्हे तर आमच्या सारख्या झोपलेल्या जनतेला!)

(ह्या प्रतीसादाला कोणाला साद द्यायची असेल तर माझा ई-मेल खाली लिहिला आहे. सप्तरंग बरोबर मला हि कळवायला विसरू नका.
माझ्या सारखेच कोणी असतील जे तिथे वाहनतळावर  भ्रष्टाचाराला माझ्यासारखा छोटा प्रतिकार करत असतील किवा असेच
छोटे छोटे भ्रष्टाचाराला प्रतिकार करत असतील तर त्यांनी सकाळला जरूर कळवावे. मला माझ्यासारखे आणखीहि लोक आहेत 
हे वाचून समाधान मिळेल. कारण आता फक्त मला वाटते कि असे लोक असतील पण जर असे प्रतिसाद पाठवले तर मला त्याची खात्री पटेल)