जन्माच्या गाठी

जन्माच्या गाठी

कुठे तरी ओलावा मिळतो म्हणेपर्यंत

नकाराचा दुष्काळ तुझ्या मनावर कोसळतो

देव हि तुझा (?) तुझी किती परीक्षा घेतो

कशाला तुला एवढी शिक्षा देतो?

जन्माच्या गाठी म्हणे वर ठरवल्या जातात

अशा गाठी बांधताना देव काय झोपतात?

पण मनाच्या कुचम्बनेने तुझा श्वास गुदमरतो

मग आपल्याला “तो” मिळवण्याचा हव्यास स्मरतो

मला माहित आहे तुझा देवावरील विश्वास

कधी कधी तर वाटते देव हाच तुझा श्वास

हा देव आहे याचा हा भास

कि त्याच्या स्मरणाने स्वतःच्या इच्छा मारण्याचा हव्यास?

नशिबावर विसंबून राहून स्वतःच्या मनाला समजावतेस

कशाला देवाच्या वाशिल्याला आजमातेस?

तो ह्या जगात तुझ्यासाठी नाही हे मनाला समाजाव

मला नाही वाटत त्याच्या जीवावर तुझ्या मनातील इच्छांचा मिळेल तुला गाव.

--आदिवीज (६-जुलै-२०१२)

विचार

विचार खूप येतात पण निर्णय होत नाही

मनाच्या निर्णयाला समाजात पर्याय नाही

विचारांचा गुंता सुटता सुटत नाही

एका मनाला जे पटते ते दुसऱ्याकडे वटत नाही

कोड्यांच्या कोड्यात कोडे होऊन बसलोय.

विचारांच्या तबेल्यात बांधलेले घोडे होऊन फसलोय

मनाच्या आड्यातले पोहऱ्यात येत नाही

कोणता तरी एक निर्णय गहिरा होत नाही

निर्णयाच्या खडाजंगीत त्रेधा तीरपीट उडते

भीती आहे कि चुकून आपल्या हातून काही तरी अकल्पित घडते?

मनाच्या वावरातले वारे सोसाट्याने वाहत आहेत.

विचारांच्या मातीवर निर्णयाच्या गारा पोहत आहेत

माझ्या मनाचा वारू मी कसा सावरू

मी लागलो आहे मलाच बावरु

असे कधी या आधी नाही झाले

माझ्याच परसात माझ्या विरुद्ध वारे नाही वाहिले

ती सांगते जास्तीचा विचार करू नका

नशिबावर थोडा विश्वास राखा

थांबवतो या मनाला तिच्या सांगण्याला मान देऊन

पाहू नशिबाचे फासे आपल्याला सोडतात कुठे नेऊन

--आदिवीज (६-जुलै-२०१२)

तू...

तू...

कमळाच्या पानावरील दवबिंदू

तू...

यश’ची प्रेमळ पवित्र सिंधू

तू...

जीवनाला सहज पेलत देवाच्या आज्ञा झेलत वाहणारा झरा.

तू...

मनाच्या इच्छांना काचेच्या कवचात ठेवणारा अमूल्य हिरा.

तू...

मातीच्या मायेला प्रेमाच्या पाण्याने सिंचन करणारी माय

तू...

रातीच्या वणव्याला थोपून धरणारी गोगलगाय

तू...

स्वतःला स्वतःच पांघरून जीवनात तरलेली पवित्रता

तू...

१०-१२ वर्षांच्या मौनाला वाट करण्यास कासावीस स्त्रीता

तू...

किती लिहू तितकी वाढणारी लेखणीतील शाई

तू ...

जिने फक्त मातृत्वच जीवन मानले आणि जगले ती यश’ची धन्य आई

--आदिवीज (६-जुलै-२०१२)

बाळसे

बाळसे

बोलण्या बोलण्यातून प्रेमाचे बीज बाळसे धरू लागते

मग सगळेच आपल्याला हवे हवेसे मन करू लागते

तापलेल्या धरतीला पहिल्या पावसाचा शिडकावा फोफसायला लावतो

तसंच काहीतरी प्रेमाचा कवडसा आपल्या मनाला उक्सायला लावतो

एकदा का ते उकसले कि त्याला सगळे काही हवे असते

पण ह्यातले काहीतरी च मिळेल हे त्याच्यासाठी नवे असते

मग मनाचे आकांड तांडव सुरु होते

विचारांच्या पुढे जाऊन आचारांचे सांडव सरू होते

कुठून सुरवात कुठे शेवट याचा थांगपत्ता लागत नाही

मनावरची आपली सत्ता आपण सांगत नाही

मन आपल्या सारखे वागत नाही म्हणून आपल्यालाच आपला राग येतो

प्रेमाचा अंकुर फुटतोय या विचाराने हि मनाला सुखाचा झाग येतो   

बघ कसे मन आपली थट्टा करते

दुसऱ्याचे होऊन आपल्याशी सट्टा खेळते

कायमच मला कुठे थांबायचे हे कळत नाही

काही वेळेस कळते पण वळत नाही 

जाऊ दे थांबतो आता

नाही तर असाही एवढे लिहून मनाचा कोना राहतो रिता

------आदिवीज

१६-जुलै-२०१२

जीवनाची परीक्षा

माझे जीवन या टोकाच्या निर्णयाप्रत येईल माझी विचारांची गंगा त्यात वाहून जाईल

रावणाची हनुमानाने जाळलेली लंका होईल माझेच निर्णय मलाच खायला येईल

अपेक्षांची उंची वाढली कि त्याचे अपयश पचवणे अवघड जाते.

कशासाठी जगायचे याची विचारणा मनाला केली कि तेही स्तब्ध होते.

दोन मनांच्या मधले द्वंद्व आणि शरीराची हेळसांड

मन होते क्रुद्ध आणि सोडले जातात सिगरेटचे धूरकांड

कुणासाठी जगायचे माझ्या स्वतःसाठी कि घरासाठी? याचे उत्तर अजून तरी मिळत नाही

आणि त्या विचाराच्या घेरावाने काय करावे कळत नाही

मनाची शांतता खायला उठते

आणि मी कुणाचाच राहिलो नाही हे पटते

जो धाडसाने स्वतःसाठी निर्णय घेतो तो खरा योद्धा

हे स्वतःला म्हणताना लाज वाटत नाही सुद्धा

------आदिवीज

१८-जुलै-२०१२

प्रेमाचे रहस्य

“मी तुमच्यावर खूप खूप प्रेम करते” हे ऐकल्यावर मन कसे मोहरून गेले

आणि पुढच्या विचारांनी मात्र अंतःकरण गहीरून आले

काय काय मनात येते ते कसे सांगू?

मन आता पासूनच लागले सागर किनाऱ्यावर रांगू

पावसाच्या सरी झेलत हातावर हात पेलत वाट संपे पर्यंत तुझ्या सोबत चालावेसे वाटते

सागर किनाऱ्याच्या फेसाळ लाटा झेलत तुला चिंब भिजवावेसे वाटते

पापणीवरून अलगद पडणारे थेंब ओठांनी प्यावेसे वाटतात

नकळत तुझ्या ओठांवर ओठ घ्यावेसे वाटतात

ओठांची जुगलबंदी नाही सोडाविशी वाटते

तुझ्या नकळत तुला मिठीत ओढाविशी वाटते

धुंद होऊन बेधुंद व्हावेसे वाटते

डोळस असून अंध व्हावेसे वाटते

जीवनातले प्रेमाचे रहस्य उलगडावेसे वाटते 

सांगण्यापेक्षा करण्यात स्वारस्य हे पटते

------आदिवीज

१७-जुलै-२०१२

राग

राग

दैव आणि देव दोघानीही तुझ्या मनाचे ऐकले नाही

तुझ्या इच्छांना त्यांनी दूर जणू फेकले काही

मी न येण्याचे जेव्हा तुला कळाले

होते नव्हते तेवढे पण आवसान तुझे गळाले

मग त्याचा राग / रुसवा कुणावर तरी निघायला नको?

आणि जवळचा म्हणून मीच तुझ्यापुढे यायला नको?

आपण कितीही नियंत्रण ठेवले तरी मनाची कवाडे रागाने उघडतात

मग “हसू?” साठी “नाचू?” सारखी वचने ओठातून अलगद बाहेर पडतात

हा राग माझ्यावर फक्त दाखवण्यासाठीच

खरे तर हा राग स्वतःचा स्वतःसाठीच

कुठेच कुणाची मला साथ का लाभत नाही या विचाराने मन त्रास देते

देव पण किती परीक्षा पाहतोय हे खरे तर त्याला रास होते?

म्हणशील किती तुम्हाला विचार करायची वाईट सवय

तुझ्या मनातले काव्यात गुंफायला कविता ही तर माझी एक तात्पुरती सोय

                                                            --------आदिवीज

                                                                  १६-जुलै-२०१२

चाफेकळी

चाफेकळी

माझी एक चाफेकळी अशीच रुसून बसलीय

हातात तोंड खुपसून, डोळ्यातले थेंब सोसून बसलीय

काय माहित का तिच्या मनाप्रमाणे काही घडत नाही

मनावर ताबा ठेवण्याच्या प्रयत्नात तिच्या पदरात काहीच पडत नाही

तिला कसे समजावयाचे कि सध्या भेटणे शक्य नाही

नन्तर भेटू म्हणालो पण ते हि माझे पक्के नाही

यात तिची तरी काय चूक?

इच्छा पूर्तीची लांबतच जातेय भूक

कशाला तिला स्वप्ने पाहायला लावले

माझेच मन मला दूषणे द्यायला लागले

भेटण्याचे वचन देऊन मनापासून प्रयत्न करेन

भेटल्यावर तिच्या डोळ्यातील थेंबांचे रत्न तळ हातावर धरेन

-------आदिवीज

१६-जुलै-२०१२

“Someone”

Drastic need of someone who should understand me

When I am alone; she should stand behind me

Loneliness of mind impacts me sarcastically

I should sleep on someone’s lap is need actually

I don’t know meaning of understanding

But I am sure it should not be much of compromising

She should be born for mine

She should be sweet & sour like wine

Likeliness & love is moral of my requirement

Her mind shall be filled with my commitment

She should accept “as is” to me

She should not suspect “like others” to me

She should understand understanding means to me

Her suspects should not kills me

She should roam her hands on my hairs & give me hope of living

& also understands the joy of giving

When I feel to be broken due to any of reason

She should flower her love like monsoon season

Sleeping with her is not as everyone’s expectations as sex

It shall be perfect blend of love, romance & rest

Someone should understand these smaller expectations

& not to go to suspects and evil calculations

My expectations are too low to down to the earth

It actually started from my birth

So some strong feelings come in mind

To be alone to get sleep sound

I am not able to stop myself & would like to continue infinitely

But surely it will not help till I get someone seamlessly (like a dream)

                                          -Aadiveej (06^th June’12)