तू...
कमळाच्या पानावरील दवबिंदू
तू...
यश’ची प्रेमळ पवित्र सिंधू
तू...
जीवनाला सहज पेलत देवाच्या आज्ञा झेलत वाहणारा झरा.
तू...
मनाच्या इच्छांना काचेच्या कवचात ठेवणारा अमूल्य हिरा.
तू...
मातीच्या मायेला प्रेमाच्या पाण्याने सिंचन करणारी माय
तू...
रातीच्या वणव्याला थोपून धरणारी गोगलगाय
तू...
स्वतःला स्वतःच पांघरून जीवनात तरलेली पवित्रता
तू...
१०-१२ वर्षांच्या मौनाला वाट करण्यास कासावीस स्त्रीता
तू...
किती लिहू तितकी वाढणारी लेखणीतील शाई
तू ...
जिने फक्त मातृत्वच जीवन मानले आणि जगले ती यश’ची धन्य आई
--आदिवीज (६-जुलै-२०१२)
nice...poem and nice structure....!
ReplyDelete